.
Witte jas, gekaderd
in het raam op het noorden
de lichte kromming van zijn arm
gaat door in de houten steel, de haren
ternauwernood raakt het penseel het doek
een stap opzij
half toegeknepen ogen
peuk tussen mondhoek en asbak
ritueel waaraan de kunst zich onderwerpt
één streek nog
nu wenkt zijn hoofd, met afgewende blik,
haar dichterbij
onhoorbaar nadert zij
inhaleert de trekken van het zelfportret
witte jas met sigaret.
.
copyright Ingrid van den Bergh
Dit gedicht behaalde de eerste prijs in de regionale editie van Gedichtendag 2002
.
Ingrid van den Bergh schrijft en meer 
Time flies, Ingrid. Ik herinner me die prijsuitreilking nog als de dag van gisteren. En hoe verguld je er mee was.
LikeLike
en dat ben ik nog steeds, otto
LikeLike
Een terechte winnaar!
LikeLike
Alweer niet ingelogd *Zucht*
LikeLike
Het jaar ervoor deed ik voor het eerst mee, Nicole. Ik verdiende toen de aanmoedigingsprijs. Ik herinner me dat ik die dag in een diepe dip verkeerde i.v.m. het verliezen van mijn baan. Ik wilde eigenlijk niet naar de prijsuitreiking gaan maar wederhelft leerde mij dat er ook nog belangrijker zaken bestonden dan het hebben van een baan. Hij kreeg gelijk.
Voor het jaar daarna heeft dit alles duidelijk zijn vruchten afgeworpen
LikeLike
Mooi
LikeLike
Dankje, Hennie, vind ik ook nog steeds.
LikeLike
Nou heb ik niets met gedichten, dus weet ik nooit iets te zeggen.
Maar voor mij mag de kamer, en zijn inrichting de eerste prijs hebben!
Lekker ruim en luchtig, ook met het noorderlicht.
LikeLike
Gefeliciteerd Ingrid!
Ik zie het voor me
mooi
LikeLike
dankje, Svara. Het beeld is als een dia, de woorden moesten het vasthouden
LikeLike
Sehnsucht…….
Iedereen kent het wellicht,
een schoon gevoel dat gekoesterd wordt.
LikeLike
mooie woorden, Ria
LikeLike
Treffende schets van de laatste stap van het creatieve proces.
Doet me denken aan een strofe uit het lied ‘ Barcelona’ :
‘Ooit kom ik terug, ga ik picasso achterna
de harde rake streken van een zinderend penseel
de herinnering vooraf, de herinnering aan jou
aan hoe je er niet was, en hoe je er nooit komen zou
geschilderd in jouw favoriete geel’
LikeLike
dank voor je mooie bijdrage, Jan. Past hier goed.
LikeLike