.
In de serie over Oosterhoutse kunstwerken in de buitenlucht vandaag het kunstwerk Zwerffiets, een grote, gestileerde, witte fiets die sinds 1991 in Oosterhout aan de Beneluxweg staat, bij de kruising met de Europaweg.
De Zwerffiets, die fungeert als stedelijk herkenningspunt, is opgetrokken uit staal. De hoogte van het kunstwerk is ongeveer vijf meter.
De maker is Piet Hohman, die ik introduceerde in mijn blogbijdrage over zijn kunstwerk De Bromtol.
De naam van het kunstwerk illustreert hoe deze levensgrote fiets achteloos door iemand in de berm lijkt te zijn achtergelaten. Er is ook ooit gedacht dat de fiets aanvankelijk rechtop stond en door een storm omver was gegaan.
Drijfveren van een kunstenaar
“De fiets van Piet”, zoals het kunstwerk in de Oosterhoutse volksmond heet, ontstond al even toevallig als De Bromtol.
‘Piet heeft al jaren een fietsentic’ zegt zijn vrouw. Als docent aan het plaatselijke Centrum voor de Kunsten te Oosterhout (door Piet en Mary Hohmann opgericht) zat hij op loze momentjes al fietsjes te buigen van ijzerdraad. Hohmann: ‘Ik hou van techniek, wil alles begrijpen. Ook hoe een fiets werkt. Ik speelde al lang met het idee een hele grote fiets te maken.’
Bronnen:
Website Reformatorisch Dagblad
Website Gemeente Oosterhout
Foto Piet Hohmann: website Piet Hohmann
Foto’s Zwerffiets: Harry Muermans
Mijn verhaal waarin een fiets en een meisje met wit haar een rol spelen vond ik niet misstaan in deze blogbijdrage. Je leest het hieronder.
Witkop
Kerstvakantie. Eindelijk ben ik eens eerder thuis dan mijn broers en zussen. Nog nahijgend van het rennen sta ik op de hoek van de straat uit te kijken naar vader. Daar komt hij de bocht al om gefietst. Hij mindert vaart en komt vlak vóór me tot stilstand.
‘Spring maar achterop, Witkop.’ Op dit moment van de dag klinkt zijn stem anders. Onder de rand van zijn hoed twinkelen zijn lichtgrijze ogen. Er glinsteren pareltjes aan zijn grote, rossige snor.
Pa houdt zijn fiets een beetje schuin, ik ga op de bagagedrager zitten, aan elke kant een been. We slingeren als pa zich afzet, op het ritme van zijn ronddraaiende benen piept en kraakt het zadel. Ik houd me stevig vast aan de ceintuur van zijn jas. Langzaam komen we op gang, tot we zo hard gaan dat de pijpen van pa’s Manchester broek wapperen om zijn benen. De straat flitst onder ons door, de kiezelstenen in het wegdek worden kleiner en kleiner, tot ze scherpe strepen trekken. Alleen pa en ik kunnen dit zien, het is iets van ons tweeën.
De laatste bocht, een klein eindje nog. Was onze straat maar langer, tot nummer driehonderd of zo. Tot aan ons huis heb ik mijn vader helemaal voor mij alleen. De vader die aan mijn bed zit als ik ziek ben, zijn koele handen op mijn voorhoofd. Niet aan denken dat zijn ogen en zijn stem niet hetzelfde zijn, straks bij het bekijken van mijn cijferlijst.
‘We zijn er, Witkop, stap maar af!’
Ik kijk omhoog langs de jas van vader, mijn hoofd tegen zijn rug, heel even. Een plukje donkerblond haar steekt onder zijn hoed vandaan. Daarboven de ijsblauwe winterlucht.
©Ingrid van den Bergh
Alle blogs in deze serie bevatten foto’s van Harry Muermans:
Bromtol; Piet Hohmann
Zuil; een kunstwerk?
Zwerffiets; Piet Hohmann
Gevallen voor kunst
Stadspoort; Paul Elshout
Kloostermuur; Paul Elshout
De Groene Weduwen; Paul Elshout
.
Prachtig je verhaal!
Er komen allemaal herinneringen boven.
Mooi kunstwerk ook, zo vertrouwd aan ons Hollanders en kunstig uit één stuk.
Dank voor je bezoek en woorden. Herinneren lijken soms universeel.
nice! tekst en beeld thanks !
Dankjewel, richard koek. Was een fijne bijdrage om te maken.
Mooie fiets en pracht verhaal.
Heb me kunnen uitleven, Antoinette.
Mooie bijdrage Ingrid
niet anoniem
… toch mijn dank, Laila. Moet weer eens bij jou komen kijken.
de fiets als rad voor
het oog vol herinnering
aan het vaderding
maakt voor heel even
een rijdende schoot voor een
schijnhuwelijksboot
‘stap maar achterop,
witkop’ klinkt als een kerstklok
in deze lente
mooie analyse, Marius en beeldsprakig (rad voor het oog)
In balans,
in cadans,
trotse trappelaar
Vederlichte evenwichtskunstenaar
Hard en zacht,
eigen kracht,
pure lichaamstaal
Dat is meer dan een voet op een gaspedaal.
Dag Jan, leuk je weer te zien.
Je bent een ware poëet? Een passie?
Dag Ingrid, het schrijven van liedjes en gedichtje is een hobby van me.
De passage hierboven komt uit m’n fietslied ‘Trotse Trappelaar’.
Fietsen is ook een hobby van me…tijdens fietsen komen liedjes en gedichten op…
werkt dat bij jou ook zo?
Leuk om te horen, Jan. Je dichtfragment is zo speels als de fiets van Piet.
Soms word ik ’s morgens wakker met een dichtregel in mijn hoofd en weet dan niet waar die vandaan komt. Daar kan dan een gedicht uit ontstaan.
Gedichten ontstaan ook bij het zien van kunst. Sinds enige tijd maak ik fotodichten, te zien op mijn weblog http://fotodichter.wordpress.com.
Zowel bij dichtkunst als proza prijs ik mij gelukkig als er “zomaar een idee uit de lucht komt vallen”; een zin, een metafoor, een nieuwe wending in het verhaal.
Mocht je een liefhebber of beoefenaar van limericks zijn, kijk dan eens op mijn weblog http://slimerick.wordpress.com.
Hoop je weer te ontmoeten en meer van je werk te zien. Houd je een weblog bij?
Ingrid, dankje voor je toelichting. het zal er vast nog eens / meer van komen om wat uit te wisselen, denk ik, nu ik je weblog weet te vinden. Ik houd zelf geen weblog bij. Vriendelijke groet van jan
Altijd welkom, Jan.
Indien je in de buurt van Oosterhout woont kan je eens komen luisteren bij een optreden van Schrijverscafé Oosterhout (NB) waarin ik één van de auteurs ben.
Ingrid, wil je een overzichtje geven van de activiteiten van Schrijverscafé Oosterhout?
Mogelijk ook interessant voor de andere volgers van je weblog.
groet van jan
Dag, Jan, dank voor je belangstelling. Voorheen, op het VK-blog, gaf ik voor de vaste optredens van het Schrijverscafé een aankondiging op het blog. Ik overweeg om ook hier op wordpress aandacht aan onze activiteiten te besteden.
Ons eerstvolgende optreden vindt plaats op zondag 6 november a.s., van 12:30-14:30, op onze vaste stek Café de Beurs in Oosterhout. Toegang gratis. Voor de inhoud van dat optreden hebben wij schrijvers onzelf een uitdagende opdracht gegeven.
Desgewenst kan ik je op de mailinglijst zetten zodat je voor elk optreden persoonlijk een uiitnodiging ontvangt. Je e-mailadres vond ik in de mail waarmee jouw reactie door beheerder OBA naar mij werd toegestuurd. Ik stuur je dit berichtje ook even per mail.
Laat daarna maar even horen of je dit wilt, dan zorg ik er voor.
Mooi, die “zwerffiets” in combinatie met je verhaal.
Het idee om dit verhaal erbij te zetten kwam pas helemaal op het laatst, Fulps. Dat zijn de mooie schrijfmomenten, als iets schijnbaar zomaar uit de hemel komt vallen.
Een mooie gestileerde fiets, en een fijn fietsverhaal, Ingrid.
Met plezier tot me genomen, op deze herrrrrrfstige zomerrrrrrdag (ik bibberrrr er van…)…. :-)
Ook in het bos leek het herfst. Een open bos waar je dan wel de prachtige luchten kunt zien. Oh wat houd ik van die sfeer.
Mijn wollen poncho werd me zowaar te warm.
Groetjes, Ingrid.
Pingback: Zuil; een kunstwerk? | Schrijfkunst
Pingback: De Groene Weduwen, Paul Elshout | Schrijfkunst
Pingback: Kloostermuur, Paul Elshout | Schrijfkunst
Pingback: BROMTOL van Piet Hohmann | Schrijfkunst