Het laatste “Vingertje” van Erwin Kroll

.

.
.
.
.
.
.
Op mijn voormalige VK-blog publiceerde ik een serie karikaturen onder de titel: Het vingertje van Erwin Kroll. In de vorm van monologen legde ik onze nationale weerman allerlei woorden en zinnen in de mond zoals hij die zelf gezegd zou kunnen hebben. Ook maakte ik gebruik van uitspraken die ik in de loop van de tijd uit zijn weerpraatjes had opgetekend. Nu we het in de toekomst zonder Erwins breedsprakigheid en armgebaren moeten doen heb ik nog een laatste monoloog geschreven.

.

Men zegt, lieve mensen, dat de natie mij gaat missen maar volgens mij stelt dat weinig voor. Dus hoeft het niet vermeld te worden en dat doe ik dan ook niet. Maar voor het geval u mij toch gaat missen… nou vooruit… nog één klein weerberichtje dan, om het af te leren.
Nou denkt u misschien dat ik hier een mooiweerpraatje ga houden maar nee, beste mensen, daar brand ik mijn vingers niet aan. Wat dat betreft zult u het met de Hoebèrtjes, de Hiemstraatjes, de Van Leurtjes, de Verhoefjes en de Paulusmaatjes moeten doen.
Er gebeurt in het weer sowieso erg weinig momenteel en wat er gebeurt… eigenlijk niet zoveel. Al lijkt er op termijn wel iets te gaan veranderen, maar dat zal pas plaatsvinden nadat ik mijn hielen heb gelicht, dat kan ik u verzekeren.

Het weer is op het moment erg rustig en ook saai en dat zal voortaan altijd zo blijven. Je zou kunnen zeggen dat het na mijn vertrek als weerman eigenlijk geen weer is. Geen Krollse woordenvloeden op de buis; geen spatten regen meer, geen donderklappen bij heldere hemel; geen hogedrukgebieden waar al dan niet een achterkant aan zit; geen mistbanken die je door de mist niet kunt zien liggen; geen wolken die op wolken lijken maar het toch niet zijn omdat het industriële wolken zijn die uit de schoorsteen van een elektriciteitscentrale komen waarbij zich het fenomeen voordoet dat het… zonder wolken… toch bewolkt kan zijn. Gebeurtenissen die, statistisch gezien … pak ‘m beet… slechts één keer in de… nou ja, je ziet het bijna nooit en na mijn vertrek al helemaal niet meer.

Maar er lijkt iets te veranderen al is het niet veel. De temperatuur blijft nagenoeg hetzelfde en vannacht kan er, jazeker, er kan mist optreden en dat is dan échte mist. Dat geeft een wat vaag beeld en het is dan ook niet helemaal duidelijk of er véél mist zal zijn. Want dat kan je niet goed zien als het zo nevelig is. Maar voor het geval dát: kijkt u vooral goed uit als u onverhoopt in de ochtendspits terecht mocht komen, die kan levensgevaarlijk zijn. En als uw weerman zegt dat een situatie levensgevaarlijk is, nou… ik wéét het niet, beste mensen.

En omdat u, na vandaag maar het kan ook na morgen zijn, uw weerman niet meer terug ziet… althans… niet meer op uw scherm, heb ik voor u, om toch een beetje positief te eindigen, nog een goed bericht in petto. Het lekkerste zit ‘m in de staart moet u weten. Dus neemt u maar van mij aan: in de loop van de ochtend gaat de mist verdwijnen, misschien ís die dan zelfs al verdwenen. In de middag, voorál in de middag, kan de zon doorbreken, al moet ik zeggen dat er ook een kans is, al is die heel klein maar toch, dat er hier en daar, meestal hier, een paar verspreid voorkomende buien voorkomen. Zo komt u dan van de drup in de regen maar dat gebeurt wel vaker in ons kleine kikkerland.

.
.
.
.
.
Veel meer dan dit, lieve mensen, heb ik u bij mijn afscheid niet te bieden dus eindig ik maar zoals ik, pak ‘m beet een minuutje of zeven geleden, ben begonnen: het is rustig en saai en daar komt voorlopig (vingertje) geen verandering in.
.
.